Воведувањето на храна кај бебето е една од најстресните состојби на мајките. Периодот пред да се започне со цврст оброк, мајките се бомбардираат со информации кога и како да започнат со првиот оброк и која намирница да биде прв избор. Најголемиот страв е дали бебето ќе ја прифати храната, дали ќе знае да ја голтне, како да знаат кога е вистинското време за хранење и уште многу други дилеми.  Главниот проблем е што хранењето станува главна преокупација на мајката, па оттаму и целиот процес на хранење станува стресна состојба. Еве неколку совети кои ќе ви помогнат при хранењето:

Децата се секогаш во движење, секогаш во потрага по нови нешта кои целосно им го одземаат вниманието. Ќе се согласите дека хранењето некогаш ви се чини како невозможна мисија. Тие не ни помислуваат да застанат да се напијат вода иако реално имаат потреба. На нас, родителите, ни преостанува секогаш да одиме зад нив и да ги задоволиме потребите за глад и жед.

Децата сакаат да се маскираат, и не само за 1 април. Секогаш се поистоветуваат со супер хероите кои ги гледаат на цртаните филмови. Бетмен, Супермен, Спајдермен кај момчињата, Снежана, Елса, Пепелашка кај девојчињата и уште многу други маски се дел од омилените на многу дечиња. Гледајќи ги сите овие мали лица, обоени и насмеани измамуваат насмевка на лицата.

Сè почесто високиот холестерол не е само проблем на возрасните. Ваквата алармантна состојба е најизразена во САД по што Американската академија на педијатри апелира дека е потребно тестот за холестерол да почне да се прави по втората година, а најдоцна до десеттата година кај децата кои спаѓаат во групата со висок ризик:

Здравиот организам во зрелите години е резултат на вложувањето во здрави навики уште од детството. Дијабетес, артериосклероза, срцев удар и другите сериозни заболувања никогаш не ги поврзуваме со нашите деца, но учејќи ги на здрави навики ги превенираме овие болести кои може да се појават во нивниот понатамошен живот.

Стафилококус ауреус, мораксела катаралис и стрептококус пнеумонија се најчестите бактерии кои се наоѓаат во носот кај малите дечиња. Токму овие бактерии се најголем проблем кој ги мачи родителите. Тие се условно патогени, што значи дека не треба и не мора да се лекуваат со антибиотик. Но, во дадена ситуација ако детето се разболи од вирусна болест со што би опаднал општиот и локалниот имунитет во носот, може тие да се намножат повеќе и да претставуваат опасност. Кај 70% здрави деца во носето се наоѓа бактеријата стрептококус пнеумонија. Најголема грешка е кога родителот врз основа на микробиолошиот наод му дава антибиотик, дури и кога се работи за локален антибиотик во носот.

Епилептичните напади се најчестиот симптом во педијатриската неврологија. Тие се извор на голема загриженост на родителите, особено кога се соочуваат со овој проблем за прв пат во домашни услови. Важно е да се потенцира дека во најголем број од случаите нападите се самоограничувачки и  спонтано завршуваат без било какви долготрајни последици по детето.

На почетокот од  учебната година поголем број на деца со нетрпение го очекуваат враќањето во училишните клупи. Но, за жал некои деца имаат страв од училиште, па почетокот на учебната година за нив и за нивните родители е вистинска ноќна мора. Многу психолози сметаат дека основниот проблем за училишната фобија треба да се бара во односот на родителите кон децата. Во ваквите ситуации најчесто родителите, а не децат,  се тие  на кои им е по требна стручна помош. 

Пред поаѓање во училиште родителите се соочуваат со дилемата каков ранец треба да носи нивното дете, колку да тежи за да не го искриви рбетот.

Д-р Аница Хаџи-Петрушева Јанкијевиќ, специјалист по физикална медицина и рехабилитација вели дека училишниот ранец не треба да е преголем, односно да не опфаќа повеќе од две третини од грбот. Таа објаснува дека прерамките треба да се широки, за да се обезбеди рамномерно распоредување на тежината на двете рамења.

Ран преглед или скрининг кај бебињата од страна на ортопед е важно да се направи заради рано откривање на било каква аномалија на локомоторниот систем со посебен акцент на рано откривање на промените на колкот. Со тоа навремено се запознаат родителите за состојбата и можат навреме да реагираат.