Чирот на желудникот и дванаестопалeчното црево (дуоденум) е доста честа појава во денешното современо живеење. Почести се чиревите на дванаестопалeчното црево за разлика од чирот на желудникот, додека доста поретко се јавуваат чиреви на хранопроводот. Чирот претставува ограничен дефект (оштетување) на заштитната слузокожа на желудникот и дванаестопалeчното црево која е во постојан контакт со желудочната киселина и ензимите.

Црниот дроб е најголемата лабораторија во човековиот организам, сместен во стомачната празнина под десниот ребрен лак, заштитен со мускулно-скелетни структури. Крвта до него доаѓа од два извора, артериска крв и крв од ,,порталниот крвоток“, преку кој крвта од цревата богата со сите добри и лоши состојки кои сме ги внеле со храната оди на обработка во црниот дроб. Работата на црниот дроб е од суштинско значење за варење на храната и ослободување на телото од токсини.

Ви се случува да се чувствувате лошо по јадење на голем оброк, особено ако е богат со јаглехидрати? Честопати истото чувство на надуеност го имаме и покрај тоа што не сме изеле премногу храна. Тоа е така бидејќи одредена храна и пијалаци предизвикуваат повеќе гасови. Ви посочуваме неколку можни причини за надуеноста во стомакот.

Дигестивниот систем има клучна улога за вашето здравје. Доколку немате никакви потешкотии, не ни помислувате на начинот на кој функционира дигестивниот систем. Во продолжение прочитајте неколку интересни факти за работата на системот за варење:

Панкреасот е орган локализиран позади желудникот, во горната третина на стомакот. Неговата функција е од клучно значење во разградувањето на храната и во регулирање на метаболизмот на шеќерот во крвта. Ова заболување може да е со релативно лесна клиничка презентација, па сè до тешки облици со животнозагрозувачки компликации. Воспалението на панкреасот може да е акутно, кое настанува нагло и може да трае со денови, и хронично, кое може да перзистира во долг временски период, а многу често претставува и дефинитивна состојба.

Херниите се јавуваат како комбинација на зголемен интра абдоминален притисок и отвор/слабост на мускулатура или фасција при што зголемениот притисок ги турка органите и ткивата низ отворот или низ слабата точка на ѕидот. Од ова произлегува дека секоја состојба што го зголемува интраабдоминалниот притисок може да предизвика хернија. Тука спаѓаат: подигање тешки предмети, дијареја или опстипација, долготрајно кашлање и кивање, тумори, срцева слабост и слично. Мускулната слабост може да биде вродена, но многу почесто се јавува во по натамошниот тек на животот. Состојби како прекумерна дебелина, неадекватна исхрана и пушењето се фактори кои можат да доведат до појава на мускулна слабост и со тоа и појава на хернија.

Улцеративниот колитис спаѓа во групата инфламаторни болести на дигестивниот тракт. Улцеративниот колит секогаш се јавува само на дебелото црево и ректумот и го зафаќа неговиот внатрешен слој (слузокожа) каде се јавуваат воспалителни промени проследени со улцери (поголеми или помали рани во слузокожата). За разлика од улцеративниот колити, кроновата болест може да се јави на кој било дел од дигестивниот тракт, но најчеста е на тенкото и дебелото црево и ги зафаќа внатрешните слоеви на ѕидот на цревото. Овие воспалителни болести се од хроничен карактер.

Голем дел од пациентите непријатните симптоми – болки, крвавења и чешање во аналната област ги препишуваат на хемороидите, но има и уште еден виновник со слични симптоми, а тоа се аналните пукнатини (фисури).  Аналните пукнатинки се мали расцепи во пределот на анусот. Постојат акутни форми кои траат неколку дена до неколку недели, додека хроничните форми траат од 8 до 12 недели.

И покрај тоа што оперативниот зафат на слепото црево се изведува уште од 1886 година, дијагностиката на ова често заболување во одреден број случаи сè уште не е сосема прецизна.  Дијагнозата многу често може да се превиди или да биде сосема нејасна,  така што бројот на лажно позитивните и лажно негативните дијагнози расте со бројот на пациентите и достигнува бројка и до 25%.

Камења во жолчното кесе се создаваат кога одредена супстанца од жолчката ја надминува нормалната концентрација и станува нерастворлива во жолчниот сок. Како резултат на тоа се формираат кристали на кои се таложи слуз, бактерии и други состојки од жолчката.